Mənim Mələyim

İlk ona verilən otaq idi bu.Heç kəsi içəri buraxmırdım.Buraxdıqlarıma isə sonsuz dost idim mən sadiq idim ama alnımda 3il mənlə birgə olan insanın mənə yaxın olan dost bildiyim birinin ani anda məndən üz çöndərməsi məni ona qarşı buz etdi qoydu.Başa düşdümki otağıma artıq başqaları girməlidi və girdidə ilk vaxtlardan inamını itirən kimi onla danışırdım, ama onsuz artıq dayana bilmirdim tanışlığımızdan elədə zaman keçməsədə mən artıq onu sevirdim və o ilk addımıda mən atdım.Oda qorxurdu çünki oda məni kimi sevginin anlamını tapa bilmiyən insan idi oda inanmırdı əldə tutulan oyuncağa,bunlarn hamısın boş ir duğu olduğuna inanırdı.Ama oda mənə qarşı dözə bilmədi və məi sevdi.İndi isə bunu ona həsr edirəm.Mənim Mələyim gecələr qaranlığımın axtardığı o Günəş sən imişsən, ağ atımın sahibi üstündəki o şahzadəm sən imişsən mən artıq bunu dərk edirəm və etmişəmdə.Artıq bu dünyada yaşamama səbəb sən olduğu hiss etmişəm məni hamıdan qoruyan o Mələyin sən olduğuna inanmışam.Sən Mənim Qaranlığmın Mələyisən.İstəmirəm mən bəzi oğlanlar kimi sənə yolda üstüvə qışqırım ya sənin yanında başqa qıza göz eliyim,ya əlündən tutacaq qədər cəsarətim olmasın.Saldım səni ürək adlı zindan sənə hökm qərar oxuyan hakimə yalvardım versin sənə  ömürlük həbs cəzası çıxma mənim Ürək türməmdən.Özümüdə saldım sənin zindanıva.İstəmirəm çıxım burdan....və tüm varlığımla bunu deyirəm Səni Sevirəm Mənim Mələyim!!!