Kafir Namaz Üstündə

Nə qədər istəsəmdə ki, bu alovun tüstüsü içəridə olsun ama hər səfərində soyuq vaxtı axıtdığım tər içimdə alovun olduğunu bildirirdi.Artıq qışqırmalı idim,çünki yüksək tonlu səsim mənim alçalmağımı istəmiyən,sadəcə 1 dəfədən dəliyə çevirən  güc qaynağım  oturub rahat yerində  məndən əmri gözlüyə bilməzdi.Düşünürdüm,bəlkə Ağlamaq!Mənə çıxış yolu axtarıb tək qalmağıma göz yumar,tənhalığımda isə mənim divara etdiyim söhbətləri qulağıma eşitdirərək sayıldığım Allahsız dünyamda Allahımı tapmağa kömək edər.Dəfələrcə inadkar istəyim  özünü mənə göstərmək prinsipi ilə çırpınırdı.Ama hər dəfəsində istəyimə bunun nə qədər mümkünsüzlüyünü anlatmaq,sübut etmək istəsəmdə istəyimin arxasında durmuş böyük bir qüvvə mənidə özünə çəkib təkrar axtarmağıma səbəb olurdu.Axı istəyimin arxasında duran,ona kömək edən inadkar idi.Indiki zamanənin beynində bitmiş bir ağacı kökündən kəsmək olmurdu.Bəli,mən Rocka qulaq asırdım.Bu o musiqidi ki,kiminsə haqqı sənə xoş deyilsə və ya kiminsə haqqı sənin haqqından dəyərlidisə o haqqın sahibi rocka qulaq asırsa bu fəlsəfə yox işivi asant etmək üçün çox yaxşıdı.Ama bu səfər fərqli idi.Haqqımın onlara gələn elçiyə yox deməsi ilə sındırmış olduğu elçilərin qisası  isə belə idi.KAFİRSƏN SƏN!DİNSİZ İMANSIZ!ALLAHA İNAN!ŞETAN İÇLİ ,SİMASI MƏLƏK!Doğurdanda fərqli idi.Bu sözləri mənliyini bilmək istəmədiyim,küçədə qabağında dörd qız getdiyini görüb güclərini sözlərinə salıb yanlarında bizə ilişməklə,hər dəfəsində sonda düz çixmıyan adamlar yox bu səfər mənim Valideyilərim idi.Dinə bilmirdim.Açılan dini dükan atamın,3il qabağ başladığı namaz isə anamın gələcəyi fikirləşmiyən özlərinin dəstəy obyekti idi.Çox sıxırdılar.Evdə məndən başqa qardaşım və bacımda var idi ama hər dəfə mənə verilən sualları cavabsız qomağım,üzlərini görməmək istəyimi açıq bildirib otağımın qapısını örtməyim,məktəbdə isə təzyiq altında qalmış bir insan kimi susmağım istəmədiyim Satanist şübhəsini qara ulud kimi üstümə çəkib qar yağdırırdı.Artıq deyilən sözlərlə varlığına inandığıma,elçilərini və onların əhli-beytini tanıdığlarımı inanıram ya yox  içimdə olan hər şeyi itirməyə başlayırdım.İtirməyimin isə bilməyimə qalib gəlməsinə imkan verə bilməzdim.Buna görə xeyirlə şərin müharibəsində sərhədlərimi bağladım.Ama tək ölkə olmaq içdə qıtlıq yaradırdı.Və 1 gün sərhədimi açmaq qərarına gəldim açılan sərhəd isə xeyirin idi.Ona doğru bağlı heç nəyim olmadı(bu 2007-ci ilin İyulun 17-sin də oldu).Mən bilmərəkdən namaz qıldım.Mənə ilk Allah qəbul etsin sözündən sonra  içimə  məkanını bilmədiyim bir qorxu düşdü.Hərəkətsiz qalmışdım.Allah özü məni tapdı.Yoooxxx ola bilməzdi o qədər vuruşmadan sonra dogurdanmı Allah özü məni tapdı?-fikirlərim və özümə verdiyim suallar isə qorxumun səbəbi idi.Çünki tapılmaq yox tapmaq istəyən məniydim.Ama yenə 1 şey oldu.Ehtiyacını duymadığım,onun tərəfə bir dəfədə olsun baxmadığım şərin sərhədi  açıldı.İnaın mən açmadım.Çox keçməmişdi sərhədi açan məlum oldu.Bu əsirlər boyu özünü dindar sayanların üstündə qırışdığları Əməl açmışdı sərhədi.Öz əməlinin müsbət varlığı olmuyanın məndə mənfi əməlləri sanki səhnədə pis çıxış etmişəm üzümə pomidor yaxan kimi  sifətimə çırpırdı.Buna səbəb isə inamım ilə namazın birlikdə topladığı gcün yetərincə olmaması idi.Öyrəndiyim şeylərdən biri isə bu idi ki, onlar 9ayında doğulan körpanin 6aylığında dünyaya gəlməsi qorxusu yaşıyırdılar.Buna görə sadəcə beynimdən aslı olan ortada vasitəçi rolu oynuyan gözümün hər şeyi görməsini istəmirdilər.Bacara bilmədilər.Lakin 1 həqiqət mənim hələdə Tənhalığım idi!!!!!!!